tak jak to z art-żurnalowymi wpisami bywa - zapis chwili

luźno nawiązujący do styczniowego tematu w Kawie i Nożyczkach

a z tym różem dookoła to chyba przesadziłam ;-)

Znów wędrujemy ciepłym krajem, 

malachitową łąką morza. 

(Ptaki powrotne umierają 

wśród pomarańczy na rozdrożach.) 

Na fioletowoszarych łąkach 

niebo rozpina płynność arkad. 

.Pejzaż w powieki miękko wsiąka, 

zakrzepła sól na nagich wargach. 

A wieczorami w prądach zatok 

noc liże morze słodką grzywą. 

Jak miękkie gruszki brzmieje lato 

wiatrem sparzone jak pokrzywą. 

Przed fontannami perłowymi 

noc winogrona gwiazd rozdaje. 

Znów wędrujemy ciepłą ziemią, 

znów wędrujemy ciepłym krajem.